Akıl NOKTASI Prof. Dr. Bengi SEMERCİ Bengi Semerci Enstitüsü

Cinayetler, Çocuklar ve Gençler

Geçtiğimiz günlerde acı bir ölüm haberi vardı. Hepimizi üzen, yaralayan, öfkelendiren ve endişelendiren bir cinayet işlendi. Siyasi, etnik, mesleki kimlikleri bir yana, öldürülen Hrant DİNK bir eş ve bir babaydı. Ne yazık ki bu babanın ele geçen katil zanlısı da bir çocukdu. Ve bir başka baba tarafından adalete teslim edilmişti. Olay nedeniyle akıllara bir süre önce işlenen başka bir cinayet geldi. Onun da zanlısı bir çocuktu. Bu cinayetler siyasi içerikliydi. Oysa başka olaylara baktığımız zaman da cinayet işleyen çocuklar var. Namus diye, kan davası diye, vatan meselesi diye ellerine silah verilen çocuklar. Amaç ne olursa olsun silahı çocuğun eline veren erişkinler. Önemli sorulardan biri, niye bazı çocuklar ellerine verilen silahları hemen alıyor ve cinayet işliyorlar, neden bazıları biri “hadi” dediği zaman hemen inanıyor da, eline silah vermeye bile kalmadan katil olabiliyor. Cinayet işleyen çocukların özelliklerini gözden geçirirseniz var olma ve büyüklerin gözüne girme çabasını görürsünüz. Töre cinayetleri için ellerine silah verilen çocuklara sunulan gerekçe, namuslarını koruma ve ailelerine kendilerini ispatlamakdır. Diğerlerine baktığınız zaman ortak özellikler göze çarpıyor. Bir şekilde dağılmış, kendi yaşamlarını düzene koyamamış, çocuklarıyla çatışmaları olan aileleri var. Okuyamamışlar. Okuyamama nedenleri ekonomik değil, başaramamışlar. Başarısız oldukları zaman mevcut eğitim sisteminde ya umut kesilmiş ya da dışlanmışlar. Eğitimde başarılı olamadıkları gibi başka başarı alanları da yok. Hepsi gözü kara, yaptıklarının ardını çok düşünemeyen, “delikanlı” bilinen çocuklar. Kimse niçin başarısız olduklarını, yapılabilecek birşeyler, yöntemler, tedaviler olup olmadığını araştırmamış. Yaşıtları okula gider ve başarılı olup, gelecek için plan yaparken onlara becerecekleri bir uğraşı, başka bir eğitim alanı, bir iş bulunamamış. Bunlar bir yana bu boşlukta onlara daha verimli zaman geçirecek uğraşı yerleri bile sunamamışız. Basını, uzmanı, ailesi tüm ülke, diziler, internet çocuklara zararlı mı değil mi tartışması yaparken, onları internet kafeler ve televizyonlara bırakmışız. Bıraktığımız yerlerde birileri çok adam öldürerek, bunları vatan adına yaptığını idda ederek kahraman olmuş, hepimiz günlerce konuşmuş, alkışlamışız. İki üç tane silahlı serserinin vatan kurtardığına inanıp, hayalleri gerçek sanıp gurur duyup, övünmüşüz. Birileri başka birilerini vatan haini, suçlu, kötü ilan edip,onları yok edenlerin kahraman, ünlü, başarılı olduğunu haber diye yazmış, film diye oynamış, mail diye herkese postalamış, gruplar kurup chatler yapmış biz dikkate almamışız, almıyoruz. Bunlar varken, kimsenin “git bunu öldür” diye açıkça söylemesi bile gerekmez. Kahraman olmak için yolu, herkesin gözü önünde aleni olarak hedefleri göstermiştir. Hele de bu denli kanının kaynadığı, kendini en güçlü hissettiği ve ispata en gereksinim duyduğu ergenlik dönemindeyse, bu suçların ardında belli birini bulmak mümkün olmayacaktır. Ellerinden geleni yapmayıp, bu çocukları önceden fark ederek tedbir almayanlar hariç. Ailelerinin sahiplenemediği, anlayamadığı, ülkesinin doğru şeyler sunamadığıgençleri birileri sahiplenmiş. Başarılı, tanınan, kahraman yapmayı vaad edip yol göstermiş. Başarıya susamış, sahipsiz, ezik gençlerbu kahramanlığın “katil” olmak olduğunu nasıl anlayacaklar? Doğa boşlukları sevmez. Ailenin, eğitimin, toplumun bıraktığı boşluğu dolduranlar her zaman kötülüklerdir. Sevgili aileler, önce siz sahip çıkın çocuklarınıza. Onları anlamaya, desteklemeye, başarısızlıklarının nedenlerini bulmaya çalışın. Gazetenin arşivinde daha önce yazdığım “suçlu yetişmenin yolları” yazısını bir daha okuyun. Sizle birlikte yetkili yetkisiz herkes izlediklerini, kahraman yaptıklarını, yazdıklarını, alkışladıklarını gözden geçirsin. Doğru çocuklar yetiştiren, çocuklarına karşı sevgi dolu bir baba öldü. Ardında boynu bükük çocuklar bıraktı. Onu öldüren bir çocuktu. O çocuğu çaresiz bir baba adalete teslim etti. Hepimiz iki babadan biri olabiliriz. Cinayetin ardında bir çok şey olabilir. Bunları bulmak yetkililerin görevi. Ama kötüler her zaman olacaklar. Onların kullanabilecekleri çocukları doğru yetiştirmek, sahiplenmek, eğitmek ve gerçek, doğru kahraman modelleri sunmak hepimizin görevi. Aşağıda bir mailden gelen listeyi bulacaksınız. Çocuğunuz için nasıl bir gelecek istiyorsunuz? Karar sizin. Geleceğin Suçlusunu Yetiştirmenin En Basit Kuralları: • Daha küçükken çocuğa istediği her şeyi vermeye başlayın! Bu şekilde o, herkesin onun geçimini sağlamak zorunda olduğuna inanacaktır. • Kötü sözler söylediği zaman gülün! Böylece o kendisinin akıllı olduğuna inanacaktır. • Ona düşünmeyi ve beynini kullanmayı hiç öğretmeyin! 21 yaşına gelince kendi kararlarını, kendisi versin diye bekleyin! • Yerde bıraktığı herşeyi kaldırın; kitaplarını, ayakkabılarını, kıyafetlerini, onun için herşeyi siz yapın ki; o bütün sorumluluklarını başkalarına yüklemeye alışsın! • Onun gözünün önünde sık sık kavga edin ki; bu sayede aile bir gün parçalanırsa çok fazla üzülmesin. • Ona istediği kadar harçlık verin ki; hiçbir zaman kendi parasını kazanmanın ne olduğunu öğrenmesin. • Yiyecek, giyecek ve konforla ilgili bütün arzularını yerine getirin ki; istediklerine ulaşmak için çalışmak gerektiğini öğrenmesin. • Komşulara, öğretmenlere, polislere karşı daima onun tarafını tutun ki, onların hepsine karşı peşin hükümleri oluşsun. • Bütün bunları ve benzerlerini yaparak yetiştirdiğiniz çocuğunuz bir gün suç islerse, kendisinden özür dileyin! Ama onu felaket dolu bir hayata hazırladığınız için kendinize teşekkür etmeyi ihmal etmeyin!! (Bu belge ABD Houston Polis Müdürlüğü tarafından hazırlanmış ve kentteki tüm evlere ve okullara dağıtılmıştır.)